Ιδιοσυγκρασία και οι Επιπτώσεις του Τραυλισμού σε Παιδιά Ηλικίας 8-14 Ετών
Επιμέλεια: Oμάδα m-Learn.gr
Ιδιοσυγκρασία και οι Επιπτώσεις του Τραυλισμού σε Παιδιά Ηλικίας 8-14 Ετών
των Kurt Eggers, Elaine Kelman και Sharon Millard,
από το Winter 2021 Magazine (Stuttering.org)
Ο τραυλισμός μπορεί να συσχετιστεί με αυξημένο άγχος, μειωμένη αυτοπεποίθηση για επικοινωνία και αρνητική αντίληψη του εαυτού. Παρόλα αυτά, το πως αναπτύσσεται ο τραυλισμός και οι επιπτώσεις που έχει στο άτομο ποικίλει σημαντικά, με κάποιους ανθρώπους να βιώνουν σημαντικές συνέπειες εξαιτίας της δυσροής ομιλίας, ενώ άλλοι επηρεάζονται ελάχιστα στην καθημερινότητά τους.
Οι παράγοντες που συνεισφέρουν στις αρνητικές επιπτώσεις του τραυλισμού είναι πιθανώς πολλαπλοί και πολύπλοκοι στην μεταξύ τους αλληλεπίδραση, αλλά εντοπίζοντας ποιοι μπορεί να είναι αυτοί οι παράγοντες, ελπίζουμε να μπορέσουμε να εντοπίσουμε τα παιδιά που έχουν περισσότερη ανάγκη για πρώιμη υποστήριξη.
Επιπλέον, αν κατανοήσουμε τους παράγοντες που επηρεάζουν την εξέλιξη της δυσροής ομιλίας, μπορούμε να προσαρμόσουμε τις τρέχουσες θεραπείες ή να αναπτύξουμε νέες, έτσι ώστε να ανταποκρίνονται καλύτερα στις ανάγκες του κάθε ατόμου.
Η ιδιοσυγκρασία του ατόμου είναι ένας παράγοντας που μπορεί να επηρεάσει το βίωμα του τραυλισμού, τις αντιδράσεις στο επεισόδιο τραυλισμού καθώς και την διαχείριση του επεισοδίου τραυλισμού. Η ιδιοσυγκρασία της προσωπικότητας μας ευθύνεται για την τάση που έχουμε να αντιδρούμε με συγκεκριμένους τρόπους σε ένα ερέθισμα και την ικανότητα μας να ρυθμίζουμε αυτές τις αντιδράσεις. Ως ιδιοσυγκρασία ορίζουμε την “ εγγενή ατομική διαφορετικότητα στην αντιδραστικότητα και στην αυτό-ρύθμιση”. Είναι γενετικά καθορισμένη και σχετικά σταθερή καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής, επηρεάζοντας το πως βιώνουμε και αλληλεπιδρούμε με το περιβάλλον μας (Rothbart et al., 2000; Rothbart & Bates, 1998).
Ο όρος αντιδραστικότητα αναφέρεται στην ικανότητα διέγερσης των φυσιολογικών και αισθητηριακών συστημάτων αντίδρασης, ενώ η αυτό-ρύθμιση αναφέρεται στις διεργασίες που μπορεί να διευκολύνουν ή να καταστείλουν την αντιδραστικότητα.
Ορισμένοι από εμάς μπορεί να περιμένουμε πως το να βιώνει κάποιος συχνά πιο έντονα συναισθήματα, θα επέφερε υψηλότερες βαθμολογίες σε αξιολογήσεις που μετράνε τις αισθητηριακές αντιδράσεις στον τραυλισμό και στην ποιότητα ζωής. Επιπρόσθετα, μπορεί να περιμένουμε ότι η ικανότητα των παιδιών για αυτό-ρύθμιση θα επιφέρει πιο ενεργές στρατηγικές αντιμετώπισης, όπως άμεση επίλυση προβλήματος, αναζήτηση κατανόησης του προβλήματος και θετική γνωστική αναδόμηση σε σχέση με κάποιο πρόβλημα.
Οι μέχρι τώρα έρευνες έχουν επικεντρωθεί κατά κύριο λόγο στην μελέτη της σχέσης ανάμεσα στην βαρύτητα του τραυλισμού και την ιδιοσυγκρασία και είναι είτε αποκλειστικά επικεντρωμένες σε παιδιά προσχολικής ηλικίας είτε έχουν συμπεριλάβει και παιδιά προσχολικής ηλικίας. Ωστόσο, γνωρίζουμε ότι για πολλά παιδιά προσχολικής ηλικίας η εμπειρία του τραυλισμού θα είναι παροδική ενώ οι αρνητικές επιπτώσεις στη συμπεριφορά επικοινωνίας των παιδιών αυξάνονται με την ηλικία. Η κατανόηση της σχέσης ανάμεσα στην ιδιοσυγκρασία και τον τραυλισμό σε παιδιά σχολικής ηλικίας, που έχουν επίμονο τραυλισμό, δεν έχει ακόμα διερευνηθεί.
Η συγκεκριμένη έρευνα μας, η οποία έχει γίνει αποδεκτή για δημοσίευση στο Journal of Speech, Language and Hearing Research, προσπάθησε να κατανοήσει την σχέση ανάμεσα στην ιδιοσυγκρασία και τις επιπτώσεις του τραυλισμού, σε παιδιά σχολικής ηλικίας που τραυλίζουν. Η έρευνα πραγματοποιήθηκε στο Michael Palin center for stammering children στο Λονδίνο, σε συνεργασία με τον Dr Kurt Eggers. Συμπεριλήφθηκαν δεδομένα από 123 παιδιά. Κάθε παιδί συμπλήρωσε ένα ερωτηματολόγιο ιδιοσυγκρασίας (The EATQ-R) και το αξιολογητικό Overall Assessment of the Speaker’s Experience of Stuttering (OASES-S/T). Πραγματοποιήθηκε επίσης και αξιολόγηση της βαρύτητας του τραυλισμού.
Σε αντίθεση με άλλες έρευνες, τα αποτελέσματα δεν έδειξαν κάποια σχέση ανάμεσα στην βαρύτητα του τραυλισμού και την ιδιοσυγκρασία της προσωπικότητας των παιδιών. Ωστόσο, οι επιπτώσεις του τραυλισμού ήταν σημαντικά μεγαλύτερες για παιδιά με υψηλότερα επίπεδα ευερεθιστότητας και νευρικότητας καθώς και για παιδιά πιο ντροπαλά. Αυτό πιθανά δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι η ευερεθιστότητα και η νευρικότητα είναι συναισθήματα που αναφέρονται συχνά σε σχέση με τον τραυλισμό, και οι συμπεριφορές που υιοθετούν τα παιδιά για να αποφύγουν την ομιλία είναι συνδεδεμένες με την ντροπαλότητα.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτά τα αποτελέσματα δεν φανερώνουν μία παγιωμένη κατεύθυνση της σχέσης τραυλισμού / ιδιοσυγκρασίας. Για παράδειγμα δεν μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ακόμα, το αν η αυξανόμενη ντροπαλότητα οδηγεί σε μεγαλύτερες επιπτώσεις του τραυλισμού ή το αντίθετο καθώς απαιτείται περισσότερη έρευνα.
Παρόλα αυτά, τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι παιδιά με συγκεκριμένη ροπή ιδιοσυγκρασίας θα μπορούν να θεωρούνται ως παιδιά υψηλότερου κινδύνου για να βιώσουν εκτενέστερες αρνητικές επιπτώσεις εξαιτίας του τραυλισμού.